noname

Land of the dead

Tytułowy indiański cmentarz to miejsce to miejsce, gdzie spoczywają głównie zabite na pobliskiej drodze zwierzęta. Legenda głosi, że pochowani tam wracają do świata żywych, lecz nie są już tacy sami... Louis i Jud Creed wraz z dziećmi wprowadzają się do domu, który sąsiaduje ze wspomnianym cmentarzem. Podczas organizowanego pikniku ich syn Gage, biegnąc za latawcem wpada pod ciężarówkę. Po tym zdarzeniu zrozpaczona Jud wraz z córką wyjeżdża do teściów. Tymczasem Louis decyduje się na ostateczny krok - zamierza pochować syna na tajemniczym indiańskim cmentarzu dla zwierząt...

Film "Pet Sematary" powstał na podstawie książki Stephena King'a w reżyserii Mary Lambert. Muzykę do tego znakomitego horroru napisał bardzo wówczas perspektywiczny Elliot Goldenthal. Stworzona przez niego kompozycja łączy w sobie cechy typowej konstrukcji przeznaczonej dla tego gatunku, która jednak nie oparła się pewnym zmianom jakie powoli zachodziły w drugiej połowie lat 80-tych w tym odłamie muzyki filmowej. Przy zachowaniu wszystkich warunków, jakie stawiane są tego typu ilustracji i nie odbiegając wyraźnie od ustalonego niegdyś szablonu, ścieżka dźwiękowa do "Pet Sematary" stanowi już przykład rozbudowanej i stosunkowo złożonej kompozycji. Oparta jest przede wszystkim na instrumentach smyczkowych, wspieranych miejscowo przez pianino oraz chóry, choć pierwsza faza wykorzystania linii wokalnej jest bardzo analogiczna do sposobu dysponowania tym elementem przez Lalo Schifrin'a w "Amityville Horror". Podobnie sekwencja muzyczna, która stanowi w tym fragmencie podkład i jej nieco późniejsze samodzielne rozwinięcie. Dobrze przynajmniej, że decydując się na takie powtórzenia Elliot Goldenthal wybrał sobie najlepsze wzorce. Jednak pozostała część kompozycji to już wielkie, indywidualne dzieło z niezwykle intrygującym motywem przewodnim, który polifonicznie przewija się przez całość, przedzielany tematami scenicznymi. Zarejestrowana linia melodyczna cechuje się bardzo dobrą ciągłością i doskonałym wyczuciem struktury. Oczywiście jak to często bywa w przypadku tego typu ilustracji filmowych, pan Goldenthal stosuje różnego rodzaju zabiegi, które w pewnych fragmentach powodują wyłączenie z linii melodycznej kilku instrumentów jednocześnie, dzięki czemu muzyka nabiera bardzo prostej wymowy, przypominając nieco twórczość samego Bernarda Herrmann'a. Oczywiście nie mogło zabraknąć również syntezatora, którego zadanie sprowadza się do nadania odpowiedniego brzmienia.

Kompozycja Elliota Goldenthal'a to obok muzyki do dwóch pierwszych części "Hellraiser'a" Christophera Young'a, najlepsza ilustracja muzyczna horroru lat 80-tych i jedna z najlepszych jakie w ogólne słyszałem. Przygotowana z wielkim pietyzmem, dokładnie przemyślana, dopracowana w najmniejszym szczególe oraz doskonale rozłożona na poszczególne tematy sceniczne, co jest oczywiście wyznaczone rozwojem fabuły. Z przyjemnością można zgłębiać przebieg narracji. Wszystko jest znakomicie stonowane, czasami nawet spontaniczne, bez nadmiernie zbędnej afektacji. Kulminacja zaznaczone są w sposób precyzyjny z wyrafinowaną ekspresją i wyjątkowym poczuciem dramaturgii. Warstwa muzyczna zawiera miejscowo nieprawdopodobne, przyprawiające o palpitację serca nagłe zwroty brzmieniowe. Straszy, przeraża, wzrusza, zadziwia... To przykład bardzo dobrego podporządkowania muzyki filmowym wydarzeniom. Pomimo tego, że jest to ilustracja wykazująca wszystkie cechy typowe dla muzyki do horroru, to jedna można ją ocenić z punktu widzenia samodzielnej kompozycji. Pomijając jej bardzo silny związek ze strefą wzrokową oraz rozciągłość w czasie to znakomita autonomiczna muzyka.

Mary Louise Wilson: Dory Goldman
Dale Midkiff: Louis Creed
Denise Crosby: Rachel Creed
Andrew Hubatsek: Zelda
Stephen King (I): pastor
Miko Hughes: Gage Creed
Elizabeth Ureneck: Rachel (dziecko)
Blaze Berdahl: Ellie Creed
Fred Gwynne: Jud Crandall
Chuck Courtney: Bill Baterman
Brad Greenquist: Victor Pascow
Peter Stader: Timmy Baterman
Michael Lombard: Irwin Goldman
Richard Collier (I): młody Jud
Susan Blommaert: Missy Dandridge

Land - wysil się trochę, zmień ten post.
Inaczej usune temat.
Ruthven/MA

[link widoczny dla zalogowanych](1989),o,filmie,Film,id=32012

[link widoczny dla zalogowanych]

Jimmyk · Wysłany: Wto 19:20, 21 Mar 2006 Temat postu:

film naprawde świetny, trzyma w napięciu od pcozątku do końca, w moim osobistym rankigu zasługuje na 8/10 polecam każdemu miłośnikowi kina grozy.

PS. W sumie to Twój post jest zwykłym plagiatem!!!!! Ludziom z KMF się to nie spodoba. Ja natomiast jestem ciekaw co TY sądzisz o tym filmie?

[link widoczny dla zalogowanych]